Жил бүрийн 6 сарын эхний лхагва гарагт нэгдсэн улсад оёдолчдын өдөр тохиодог. Ингээд оёдолчдын тухай:
1. Өдрийг оёдлын машин зохион бүтээсэн Элиас Хоугийн /Elias Howe/ төрсөн өдрийг сонгон тэмдэглэдэг. Элиас Хоу өөрөө сүлжмэлийн үйлдвэрт ажилладаг байсан болохоор удаан хугацаагаар ажилладаг нэхмэлчин хүний зовлонг мэддэг нэгэн байж. Ингээд ажилчдын ажлын дарамтыг хөнгөвчилж, үйлдвэрлэлийн бүтээмжийг нэмэхээр шийдэж 1845 онд оёдлын машиныг зохион бүтээж, дараа жил нь патентаа авчээ. Түүний бүтээлийг өдгөө хүн төрөлхтний түүхэн дэх хамгийн чухал аж үйлдвэрийн шинэ бүтээлүүдийн нэг хэмээн тооцдог.
Оёдлын машины дараа орчин үеийн оёдолчин гэдэг мэргэжил бий болж, зохион бүтээгч өөрөө саятан болсон боловч 47 насандаа тэнгэрт хальжээ. Сонирхуулахад: 1854 оноос Элиас Хоу болон Исаак Меррит Сингер нар оёдлын машиныг түрүүлж зохион бүтээсэн гэж маргалдсан боловч Элиас ялсан гэдэг. Түүний патентын хугацаа 1867 онд дууссан гэдэг.
2. Оксфордын толь бичигт 1297 онд анх бичигдсэн Tailor гэдэг үг Англо-Норман Франц гаралтай “тайрах” гэсэн утгатай үг бөгөөд тухайн хүнд таарсан хувцасны загварыг зохиож, засаж, урлаад чимэглэн өгдөг “уран бүтээлч” хүнийг хэлдэг. Оёдлын машинаас өмнө 12-р зуунд Европт анхны оёдолчид гарч иржээ. Анхны оёдолчид хуяг, дуулга хийдэг хүмүүс байлаа. Тэд хүнд хуяг дуулганаас дайчны биеийг хамгаалахын тулд жийргэвч болгон маалингаар хувцас хийж өгнө.
Дундад зуунд хувцасны үүрэг нь биеийг нуун халхлах байсан бол Сэргэн мандалтын үеэс хүний дүр төрхийг тодотгон чухалчилдаг болж, анхны оёдолчдын холбоо Европт байгуулагдсан гэдэг. 12-14-р зуунд оёдолчид улам чадварлаг болж, хувцас төрөлжин зөвхөн 1 даавуугаар бус олон төрлийн даавуугаар тухайн хүний амьдралын хэв маяг, биеийн галбирт нь тааруулан хийдэг болсноор оёдолчны хэрэгцээ улам нэмэгджээ. Энэ үеийг хувцас загварын эхлэл үе гэж хэлж болно.
3. Эртний оёдолчид өөрийн чаддаг мэддэг бүхнээ дагалдан суралцаж байгаа шавьдаа зааж, туршлагажуулан мэргэжлээ өвлүүлнэ. Шавь нар нь гоо зүйн элементүүдийг нэмж, тухайн хүний хамгийн сайн сайхан чанарыг онцлон гаргахыг хичээж, өөрсдийн хэв маягаа олно. Эцэст нь чадварлаг оёдолчид нийгэмд нэр хүндтэй болж, хот тосгон, улсын хүн ардын хэрэгцээг хангах үйлдвэрлэгчид болсон юм.
Маш нарийн, төвөгтэй урлагийг гараар бүтээж, тосгонуудыг хот болгож, хотуудыг загварын төв болгосон хүмүүс нь оёдолчид. Энэ онцлог байдлаа хөгжүүлсээр Европын томоохон орнууд буюу эхлээд Итали, дараа нь Испани, Франц загварын төв болоод байтал 17-р зууны эхэн үеэс Итали дахин цойлон гарч иржээ.
Оёдолчид тансаг хувцсыг үслэг эдлэл, торго гэх мэт чанартай материалаар хийж, доторлогоонд ашигладаг байсан бол 19-р зуунаас корсет гэх мэт илүү хатуу элементүүдэд халимын яс зэрэг хатуу материал ашигладаг болов.
1990-2000 онуудад Италийн оёдолчдын ур чадвар дэлхийд гайхагдаж, кинонд Итали загварын хувцсыг түлхүү ашигладаг болсон гэдэг. Сонирхуулахад: 1800-аад оноос одоог хүртэл ноосон материал эрэгтэй эмэгтэй костюмын үндсэн материал хэвээр байгаа.
4. Аж үйлдвэрлэл хөгжсөн ч оёдолчдын нэр хүнд хэзээ ч унадаггүй нь оёдолчид тухайн хүний хувцсыг биед нь яг таг тааруулан, хөдөлгөөнд саад учруулахгүй, чанартай, цорын ганц давтагдашгүй загвартайгаар хийдэг учраас тэр. Өдгөө суурьшмал, алсын зайн, аяллын оёдолчид гэж бий.
Эцэст нь оёдолчдын тэмдэглэлийг сонирхуулахад: үйлчлүүлсэн хамгийн өндөр хүн 218,44 см өндөр байсан бол хамгийн намхан насанд хүрсэн хүн 1,2 метр, хамгийн хүнд жинтэй хүн нь 320 кг, хамгийн өргөн цээжтэй хүн 250 см, өмдний хамгийн том бүсэлхийн хэмжээ 205 см, хамгийн урт өмд 135 см, урт хүрэм 110 см, хамгийн хурдан иж бүрэн хослол 4 цагт бэлэн болсон гэдэг.
Гүндсамбуугийн Ариунчулуун
Энэ мэдээ танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Танд баярлалаа.
